Grudniowy okres przedświąteczny i przedsylwestrowy… nie za bardzo go lubię - na moich okolicznych rzeczkach panuje całkowity zakaz wędkowania. A ja tęsknię za tymi łowiskami już od października. Trudno, wytrzymam jeszcze kilka dni i znowu rozpocznę nowy sezon łowienia ryb z kropkami.
Odliczając dni i godziny do pierwszego stycznia, zabrałem się za porządki w ostatnim pokoju - jak go nazywa żona. Dostaliśmy z synami ultimatum: wyprowadzić „się” do pierwszego stycznia. Nieważne, gdzie: do garażu, na strych, gdziekolwiek byle naszego sprzętu wędkarskiego tam nie było. Po Nowym Roku pewnie pozostanie wszystko po staremu i nasze wędkarskie graty dalej tam pozostaną. Przedświąteczne porządki to jednakże tradycja. Walczyć z tym się nie da, J więc rozglądam się nieporadnie po pomieszczeniu. Od czego by tu zacząć? Sprzęt na trotkę spakowany od dobrego miesiąca, wszystko gotowe czeka. Następne pakowanie będzie pod pstrągi. Wykonuję szybki acz przyjemny przegląd lżejszych wędzisk. Na samym wierzchu leżą dwa kije Dragona, które dostałem do testów pod koniec sierpnia. Pamiętam ten dzień, kiedy kurier przywiózł długą paczkę. Było upalne popołudnie, podjąłem walkę z taśmami na kartonie i po chwili z wnętrza kartonu wyjmuję Team Dragona Sensitive 2,45 m c.w. 3-14 g oraz Dragona Nano Force 2,13 m c.w. 3-14 g.
Pierwszy kijek upatrzyłem sobie już na pokazie sprzętu Dragona podczas zawodów „Reska Troć 2015”. Wziąłem go wtedy w rękę, machnąłem raz na sucho i już wiedziałem, że chcę go mieć. No i jest. Wędkarska magia. J Głaskam go ponownie po rękojeści, oglądam dokładnie. Zakładam kołowrotek. Wszystko wygląda idealnie: wyważenie, długość, akcja, bajka - wszystko pod mój gust. Siedząc na ławce przed domem jestem tak zafascynowany, że nie zauważam nadejścia mojego starszego syna. "Co tam masz? Kije Dragona? Pokazuj." Daję mu do ręki Sensitiva. Ogląda złożony przeze mnie zestaw. "Niezły. Co tam jeszcze masz?" – pyta zaciekawiony. Pokazuję złożonego Nano Force. "Ale sztos patyk, sto razy lepszy od tamtego! Będzie wymiatał." - mówi z uśmiechem na twarzy składając wędzisko. Nasze zmagania ze sprzętem przerywa dźwięk telefonu.
"Cześć, u mnie od paru dni nic nie bierze, może by tak na twoim jeziorze z łódki na jakiegoś okonka wieczorkiem zapolować?" - melduje się kolega. Patrzę na syna zakładającego kręciołka do Nano Force. Okazja do testów nadeszła niespodziewanie szybko. W sam raz, można powiedzieć. "Podjeżdżaj, właśnie kończymy montować sprzęt." - odpowiadam. Godzinę później już płyniemy na okoniową górkę. Nie jestem ekspertem od łowienia ryb w paski, jednakże tego dnia z przyjemnością łowiłem garbuski na niewielkie przynęty Sensitivem. Długo jednakże nie zapomnę lania, jakie sprawił mi mój syn. Do dziś nie wiem, na czym polegał jego taniec z Nano Force. Łowiliśmy takimi samymi przynętami, takimi samymi linkami, to jak można wyjaśnić moje dwadzieścia okonków przy jego sześćdziesięciu w przedziale 20-35 cm, nie wspominając o mniejszych? "Mówiłem, dynamit kij, już go nie dostaniesz." – syn stwierdził podczas powrotu. Młodszemu (drugiemu) synowi na kolejnej wyprawie na pasiaki też ten kijek przylgnął dobrze do ręki (z litości nad sobą pominę wynik konfrontacji). Postanowiłem odgryźć się na kropkach. Ostatnie dni sezonu spędziłem nad moimi rzeczkami.
Team Dragon Sensitive spełnił w stu procentach moje oczekiwania. No, może w dziewięćdziesięciu, bo nie udało mi się złowić okazałego pstrąga na koniec sezonu. Były okonie, krótkie kropki, nawet lipień się uwiesił, ale tak do końca do zdjęcia pozować nie chciał. Myślę, że za bardzo skupiłem się na próbach prowadzenia różnych przynęt, od obrotówek, przez woblery na miękkich przynętach kończąc. Przez wiele sezonów łowiłem głównie na wobki. Pewnej wczesnej wiosny po kilku godzinach bezowocnego łowienia usiadłem zrezygnowany na brzegu. Studnia. Patrzyłem tępo na małe brązowe żabki niemrawo poruszające się po brzegu. Pogrzebałem trochę w torbie i wyjąłem niewielką, brudną dwuogonową gumkę. Bez specjalnej wiary założyłem to dziwne paskudztwo na agrafkę i cisnąłem na drugą stronę rzeki. Przynęta zawisła przez chwilę na uschniętej trawie, po czym cichutko spadła tuż przy burcie. Nie wiem, czy najpierw zobaczyłem wir w tym miejscu, czy poczułem potężne kopnięcie w kij. Krótka awantura na środku dołka i po chwili ląduję ładnego czterdziestaka. Kolejna dziura i to samo. Następny zakręt i… zaliczam kolejne dwie ryby. Rzeka ożyła! Bycie nad wodą wymaga myślenia, od tamtego dnia różnorodność przynęt w moim pudełku znacznie wzrosła. Jak ryby są to biorą, trzeba się tylko odpowiednio do nich dobrać. Oczywiście nie zawsze się to udaje, ale człowiek ponoć uczy się całe życie. Czasem kropki biorą na malutkie twisterki, a czasem walą na duży trociowy wobler. Nigdy nie wiadomo. Dlatego wędka o ciężarze wyrzutu 3-14 g pozwoli operować niemal każdą pstrągową przynętą.
Dragona Nano Force udało mi się wziąć do ręki dopiero we wrześniu, kied
y chłopaki poszli do szkoły. Wolę zdecydowanie dłuższe kije. Do tego 2,13 m jakoś nie miałem specjalnie przekonania. Do momentu aż zacząłem nim łowić. Na nizinnym odcinku zaliczyłem kilka kleni i jazi. Zupełnie zapomniałem, że jest taka krótka i wcale mi to nie przeszkadzało. Super wędka. Świetny uchwyt, szybka akcja, nawet lekką przynętę można cisnąć daleko. Jak to syn powiedział: „Sztos”, cokolwiek to znaczy. Przed nadchodzącym sezonem pstrągowym mam dylemat: Team Dragon Sensitive czy Dragon Nano Force (oczywiście, jeśli mi go chłopaki pożyczą)?
Mariusz Sulima & Klan
web
