Dziadziuś i bolas
Zmiana miejsca, przynęty oraz uzbrojenia gumy. Wypatrzyłem sobie stanowisko jedną ostrogę wyżej, przedzieram się tam wysokim brzegiem obserwując drobnicę zgromadzoną przy brzegu. Słyszę atak! Odwracam się, to „bolas” na dobre 60 cm. Zakładam typową przynętę boleniową i szybkim krokiem docieram na miejsce. 10-ty, 30-ty, 40-ty rzut, po boleniu ani śladu. W tym miejscu woda gładka jak szyba. Musiał mnie zobaczyć i zszedł głębiej. Otwieram pudełko, rzuca mi się w oczy Lunatic, prawdziwy "dziadziuś" wielokrotnie pogryziony, ze zdartym malowaniem i cały czas spadający z haka. Miałem na niego już tyle ryb, że ledwo wisiał na 12-gramowej główce jigowej. Sięgam po tubkę - trochę kleju tu i tam i przynęta jak nowa. Pierwszy rzut w kierunku końca warkocza, guma ledwo dotarła do dna. Zdążyłem ją poderwać może ze 3 razy i BACH! Podczas odrywania wabika z kamieni „bolas” ostro „przylutował”. Trzepał kijem niczym sandacz, cóż za siła w tych grudniowych „rapach”. Podnoszę go do powierzchni, chyba ma trochę więcej niż 60 cm, ledwo w karku obejmuję go dłonią. Mam ją na brzegu, kapitalna ryba, typowy zimowy rozbójnik. Pstryknęliśmy fotkę na pamiątkę i szybko zwróciłem jej wolność. Wracamy do hotelu, aby odpocząć przed kolejnym dniem.
Zakochałem się
Godzina 6:30. Otwieram oczy, wciąż ciemno. Zaspaliśmy. O tej godzinie mieliśmy już łowić. Byliśmy zmęczeni, więc szybka mocna kawa espresso na pobliskiej stacji paliw musiała postawić nas na nogi. Zajeżdżamy nad wodę, Rafał już łowi i miał pierwsze kontakty z rybami. Oczywiście pierwszy wyleciałem z auta, zabierając pod pachę plecak i Guide Selecta. Dziś chciałem połowić trochę lżej, a to z tego powodu, że poziom wody opadł. Teraz 25 g na końcu agrafki i daleki rzut w środek rzeki; zakochałem się w tym kiju, wiem, że za kilka godzin będę musiał się z nim rozstać, więc korzystam ile tylko mogę. Obławiam nim głównie głębokie rynny pod warkoczami, komfort łowienia rewelacyjny, lecz ryby przestały ze mną współpracować. Wróciłem do ciężkiego łowienia i główki 30 g. Wypuszczam przynętę grube kilkadziesiąt metrów z nurtem Odry, zamykając kabłąk poczułem „przetrącenie” przynęty. Co jest? Wyciągam łuskę na haku – było zderzenie z rybą. Machamy tak dobrą godzinę bez żadnego kontaktu. Trochę pogadaliśmy, połowiliśmy, dochodzi południe. Rafał zmienił miejsce, a Waldek kończył pakowanie samochodu, bo według planu już powinniśmy wyruszyć w drogę powrotną (przed Waldkiem 6 godzin jazdy). Ostatnie pośpieszne rzuty przed wyjazdem, szczytówka lekko drgnęła mimo tego, że zacięcie bardzo spóźnione. Czuję rybę na końcu linki, idzie pod prąd i ostro bije o dno, czyżby brzana? Dociągam rybę pod nogi i już wiem, że skusiłem do brania rzeczną lokomotywę. Najlepsze w tym wszystkim było to, że brzana miała w pysku mojego białego Lunatica! Podbieram ją szybkim i pewnym chwytem, czuję jeden wielki mięsień i już wiem skąd ma tyle siły. Rafał robi mi pamiątkową fotkę i wypuszczam wąsatą królową tam, gdzie jej miejsce.
Dużo nowego
Takich emocji, jak przez te 2 dni nie doświadczyłem już kilka lat. Mogę śmiało powiedzieć, że czułem się wyłowiony i spełniony. Liczyło się dla mnie to, ze poznałem nowe oblicze wędkarstwa: ciężki rzeczny spinning. Niby ta sama rzeka płynąca pod oknami mojego domu, a jednak posiada całkiem inne ukształtowanie dna, położenie rynien oraz inaczej uformowane koryto. Guide Select towarzyszył mi od początku do końca tej cudownej, fantastycznej wyprawy. Wędzisko pozwoliło mi podać perfekcyjnie ciężkie przynęty i prowadzić je w sposób, który chciałem. Gdy ponownie zawitam w te okolice, bez zastanowienia zacznę od otworzenia bagażnika Waldkowego samochodu i wygrzebania mojego wymarzonego kija – Tigera ;)
Adrian Polakowski
TEAM DRAGON JUNIOR
fot. Waldemar Ptak
web
