Więcej plusów
Tych plusów znalazłoby się znacznie, znacznie więcej. Nie sposób nie wspomnieć możliwości poznania licznego grona nowych sympatycznych kolegów, świetnych wędkarzy, z którymi miło jest wspólnie zasiąść przy wędkach. Dzięki nim, a także ich wiedzy i chęci dzielenia się własnymi doświadczeniami szybko się odnalazłem na nowej wodzie i – w mojej prywatnej ocenie – mijający sezon mogę zaliczyć do niezwykle udanych. I wcale nie potrzebowałem do tego kolejnych rekordów wagowych… Póki co wyleczyłem się z takiego podejścia do wędkowania.
Reasumując – kilkanaście dużych wypraw w roku (nie zawsze zakończonych sukcesem) świadomie zamieniłem na kilkadziesiąt krótkich wypadów w sezonie. W tym tylko dwa zdarzyły się bez kontaktu z rybą. Wtedy też, dzięki bliskości do domu, w ciągu godziny zwijałem biwak i w zasadzie zrobiłem to bez żalu. Ryby z tej nowej dla mnie, lokalnej i kameralnej wody rozbudowały i wzbogaciły mój techniczny warsztat łowiecki o całą dekadę doświadczeń. Samo łowienie znów stało się formą spędzania czasu nad wodą z przewagą relaksu i psychicznego komfortu. Bez poczucia piętrzących się, niezałatwionych spraw w domu czy pracy i oczekujących na mój pilny powrót z wyprawy na duże, komercyjne łowiska. W przeszłości takie sytuacje skutecznie psuły całą radość z zasiadki.
Zmiana podejścia i obecna perspektywa, że dziś czy najdalej jutro znów będę mógł stanąć nad wodą i zarzucić kije daje mi naprawdę wiele satysfakcji. Ten eksperyment, jak i cały sezon, wart był wyjścia poza schemat dotychczasowego wędkowania. Małe i lokalne też jest piękne. Tylko czekam, aż lód puści.
Paweł Szymański
TEAM KARPIOWY
web
